Jó szerencsét!
(bardzo przydatny zwrot używany na przywitanie na terenie Uniwersytetu w Sopron)
Od początku studiów byłem zdecydowany, by wziąć udział w programie Erasmus+. Na drugim roku zarejestrowałem się, przeszedłem testy i dostałem się. Następnie musiałem wybrać uczelnię. Ze względu na ofertę przedmiotów i moją osobistą sympatię do Węgier, wybór padł na Nyugat Magyarorszagi Egyetem (University of West Hungary), mieszczący się w niewielkim mieście Sopron.
Sopron jest naprawdę niewielkie, ma tylko 60 tys. mieszkańców, ale jest położne niecałą godzinę jazdy samochodem od Wiednia i Bratysławy. Pociągiem do Budapesztu jedzie się 3 godziny. Większość mieszkańców mówi po węgiersku i niemiecku, angielski nie jest zbyt popularny.
Miasto jest raczej spokojne, ale mieszkańcy uwielbiają różnego rodzaju festiwale, niemal co weekend na starym rynku (Fő tér) rozkładane są stoiska z regionalnymi potrawami i napojami. Jesienią można spróbować jadalnych kasztanów, a wraz z końcem listopada, codziennie w Sopron czuć zapach grzanego wina, które pojawia się za sprawą jarmarku adwentowego. Oprócz festiwali w mieście jest kilka klimatycznych pubów i restauracji, gdzie można przyjemnie spędzić wieczór. Na terenie uniwersytetu mieści się studencki klub Green Cafe, a w piwnicy akademika znajdziecie klub -1 z kręgielnią.
Do Sopron można łatwo dostać się z Wiednia lub z Budapesztu. Taniej jest jechać przez Budapeszt. Zniżki na pociąg przysługują nawet przy pokazaniu polskiej legitymacji.
Ważne jest, żeby przed wyjazdem nauczyć się, jak jest po węgiersku „Polak, Węgier dwa bratanki”, a pisze się to następująco „Lengyel, Magyar ket jó barat”. To zdanie wywołuje, zawsze, uśmiech na twarzy Węgra i powoduje, że zawsze człowiek się jakoś dogada, nawet jak się nie ma wspólnego języka do rozmowy.
University of West Hungary jest uczelnią z długą tradycją, która, co zawsze jest przez wszystkich podkreślane, kiedyś znajdowała się na terenie obecnej Słowacji i po wojnie została przeniesiona do Sopron. Wydział Technologii drewna oferuje te same kierunki, co WTD w Poznaniu. Przedmioty są zbliżone do naszych, a w razie problemów można dogadać się z prowadzącymi i możliwe, że będą prowadzić przedmiot, którego nie ma na liście, a który jest ci potrzebny. Zajęcia miałem w grupie 4-osobowej, nie licząc chemii drewna, którą wybrałem jako jedyny i zajęcia miałem sam.
Dużym plusem uczelni są świetnie wyposażone sale laboratoryjne. Jest też możliwość prowadzenia własnych badań, np. do pracy dyplomowej. Doktor Csóka Levente, prowadzący przedmiot wood chemistry, dał mi dostęp do laboratoriów i wyznaczył zadanie, które miałem wykonać. Pracowałem samodzielnie i tylko od czasu do czasu konsultowałem wyniki. Samodzielna praca, którą umożliwia ten Uniwersytet, jest naprawdę świetnym i niezwykle cennym doświadczeniem. Prowadzący mówią dobrze po angielsku, a jeśli wolisz niemiecki, to też nie mają z tym problemu.
Zajęcia zaczynają się na początku września, a sesja kończy się wraz z końcem stycznia. Ostatni tydzień października jest wolny, ponieważ Węgrzy mają święto narodowe, połączone z przerwą jesienną. Przerwa świąteczna zaczyna się w połowie grudnia.
Akademik jest właściwie jedyną opcją zakwaterowania, mieszkań jest niewiele i ciężko je znaleźć bez znajomości węgierskiego. Pokoje są duże, 2-osobowe. 2 pokoje przypadają na segment w którym jest łazienka i aneks kuchenny. Koszt miejsca w pokoju to 120 euro miesięcznie, podczas zakwaterowania należy wpłacić kaucję w wysokości 120 euro. Akademik zapewnia pościel, naczynia kuchenne, garnki, patelnie itp. Kuchnia jest jedna na 2 piętra. Pralka jedna na akademik. Na dachu akademika znajduje się taras z widokiem na Sopron. W samym akademiku jest sklep z barem. Z Internetem trzeba się łączyć za pomocą kabla, WiFi jest tylko na parterze przy recepcji. Z akademika na uczelnię idzie się 10 minut, do centrum 20, autobusy miejskie jeżdżą, ale wszędzie jest blisko i można spokojnie przejść.
Autorem relacji jest Pan Jakub Bruzdowski. Dziękujemy za podzielenie się informacjami na temat wyjazdu!